eerste bericht naar Nederland

Hallo Allemaal,

Tegenwoordig bivakkeren wij dus op de Dominicaanse Republiek!
Nou en ik moet toegeven dat we helemaal niets te klagen hebben, vooralsnog.
We hebben een goede vlucht gehad, en al onze kilo’s aan bagage mochten met ons mee!!!!
In Madrid moesten we nog even overstappen maar we hoefden gelukkig niet zo heel lang te wachten. We vonden het allebei toch een redelijk lange vlucht, hoewel we allebei toch langere vluchten gewend waren…. Vreemd, k weet niet waar dat aan lag, misschien hadden we er heel veel zin in?
Wat wel grappig was is toen we aankwamen op het vliegveld in de Dominicaanse Republiek, dat we nog even konden zwaaien naar een Nederlandse collega die op het punt stond om zijn vliegtuig naar huis (Nederland) te nemen. (de eerste bekende in een vreemd land)
Toen we het vliegveld uitliepen, stond er netjes een mannetje op ons te wachten met een bordje Wartsila in zijn handen, moest dus voor ons zijn, we liepen met al onze bagage met hem mee naar een auto-tje, en Nico en ik hadden ons toen al bedacht dat we wel snel aan deze temperaturen konden wennen…. Heerlijk. Het was even passen en meten maar uiteindelijk kon al onze bagage ook met dit auto-tje mee…. Misschien viel het dan toch wel mee met onze hoeveelheid aan koffers.. ha ha ha! Gelukkig was het nog daglicht toen dit mannetje ons naar het hotel bracht zodat we gratis een sightseeing toertje meekregen. En ik moet toegeven dat je toch anders naar het land kijkt als je er gaat wonen dan wanneer je er alleen heengaat om een vakantie te vieren. In de taxi hadden we het er gelijk al over dat we hier allebei wel konden wonen (eerste indruk is dus goed!!!) ((FIJN)) en misschien was het achteraf maar goed dat we het in Nederland zo ontzettend druk waren met alles daar af te ronden (ik moet ook toegeven dat ik in het vliegtuig nog even heerlijk heb geslapen) zodat we geen tijd hadden om ons te goed in het land te verdiepen, want dan heb je toch een verwachtingspatroon wat misschien dan tegenvalt als je aankomt. Ook hadden we het er in de taxi over dat het rijgedrag ook best meeviel en dat we het hier allebei wel aandurven om hier te gaan rijden. Maarrrr dat was iets te vroeg gejuicht want het vliegveld lag een aardig eindje uit de stad….
In de stad zelf kom je toch een beetje in het zelfde rijgedrag terecht als in Indonesië, (de grootste auto en de hardste toeter nemen voorrang! (Maar goed… als je het maar even weet he) Toen we net in het hotel aankwamen belde Andre al, of hij ons op kon halen om bij hem thuis wat te gaan drinken. Een uurtje later liepen we naar de lobby, Andre te zoeken en die stond buiten bij de bar van het zwembad. We liepen er heen en zagen dat hij met 3 collega’s aan het kletsen was, dat was wel grappig want Peter en Jorbert werken ook bij Wartsila Zwolle en Sjaak bij Wartsila Schiedam, dus weer bekenden, en zij blijven nog 3 weken.. gezellig. We zijn met Andre naar zijn huis gereden, en ik moet toegeven hij woont hier nu 1,5 jaar en hij kan vloeiend vloeken op z’n spaans (zullen ook wij wel snel oppikken in het verkeer…) Bij Andre thuis hebben we kennis gemaakt met zijn kersverse zoon Alexander echt een klein wormpje, leuk. Hij lag lekker te slapen maar we mochten even binnenkijken. We hebben daar een hapje gegeten en daarna hebben we een etage hoger (soortement van dakterras met jacuzzi en een klein barretje) nog wat gedronken. Toen zijn we met de taxi terug naar het hotel gegaan en we waren op dat moment ook wel af. De volgende dag had Nico zijn eerste werkdag….Dus dit betekend vroeg opstaan. Maar het leuke van dit land is dat als de wekker om 7 uur gaat dat de zon al lekker schijnt en het aangenaam warm is, dus we hadden allebei geen moeite om het bed uit te komen. En voor het ontbijt staat er een heel uitgebreid buffet op ons te wachten (elke morgen weer) dus tegenwoordig ontbijten we heel gezond met verse papaja, ananas, enz. heerlijk. Nico had de eerste dag een taxi genomen naar Wartsila en ik ben in de taxi gestapt en naar Marisol gegaan (de aanstaande vrouw van Andre)
Haar zus en de maid (ja andre heeft het goed voor elkaar daar, een leuk huis en dus een maid)
Waren er en we hebben even koffie gedronken. Ik ben ‘s middags met de taxi terug gegaan naar ons hotel en heb met een boek aan het zwembad gelegen. (heel vervelend..) maar echt hoor er moet nodig bij gebruind worden… :) aan het eind van de dag kwamen Peter en Jorbert bij het zwembad zitten en ben ik met hun een biertje gaan drinken, niet veel later kwam Nico ook thuis van het werk. Met het zweet op zijn kale koppie, Ja zegt ie…. Schat, we hebben een auto…. (vandaar de vele zweetdruppels…) Maar we waren allemaal onder de indruk dat Nico de weg naar huis had terug gevonden, (achteraf bleek dat hij een heel stuk achter een collega aan had gereden…) ’s avonds hadden we met Peter, Jorbert en Sjaak een hapje gegeten bij een pizzeria net buiten ons hotel.
Ja en toen hadden we alweer weekeind. Dus eerst weer lekker uitgebreid ontbeten en zijn we gaan toeren, echt een grappig auto-tje heeft Nico. Een witte pick-up met aan de zijkanten het Wartsila logo. (dat is wel irritant want iedereen gaat ervan uit als je uit die auto stapt dat je vloeiend Spaans spreekt…) Komt nog… Nico heeft de heenweg gereden en ik de terugweg. En dat ging goed. We toeteren al net zo hard mee. (achteraf bleek dat het in de weekeinden niet zo druk op de weg is…) Ik moet het ook nog maar eens door de week proberen dan…
’s avonds heeft Andre ons opgepikt en zijn we naar het oude centrum van Santo Domingo gegaan, daar hebben we buiten een hapje gegeten met uitzicht op het huis van Columbus
Het eten was ontzettend lekker. We waren er iets te vroeg want laat op de avond begint het hier pas te leven. Op het plein begon de muziek, buikdansers, volksdansers enz. de volume knop kan maar op een stand en dat is gewoon voluit.
Zondag hebben we eerst maar eens een kaart gekocht van Santo Domingo. En zijn we de auto weer ingestapt, eerst zijn we van ons hotel naar Wartsila gereden om 2 redenen 1 was dat ik kon zien waar mijn vriendje voortaan elke dag rond loopt, en 2, de belangrijkste reden, dat Nico maandag zonder problemen op zijn werk kan komen. (beetje herkenningspunten zoeken enz.) dat ging goed en was leuk. Alleen jammer dat het hek dicht zat dus ik heb het nog niet echt kunnen zien. Vervolgens zijn we een beetje rond gaan rijden met als doel een beetje een omgeving te vinden waar we eventueel kunnen en willen gaan wonen, dat laatste is wel lastig, je hebt hele dure straten, soort wijken met hekken er omheen dus dat geeft wel een veilig gevoel maar het kan maar zo zijn dat er naast je zo’n lokale golfplaten woning staat met de gettoblaster weer uiteraard op de maximale volume… Een hele uitdaging wordt dit nog wel om wat geschiktst te vinden. Maar hierin krijgen we gelukkig wat hulp van een makelaar.
Daarna zijn we gewoon wat relaxed rond gaan rijden om zoveel mogelijk van de stad te zien.
Ergens tussendoor hebben we een terrasje gepakt en met uitzicht op de Caribische zee een biertje gedeeld. We zaten net 2 tellen of ik zag een dolfijn en vlak daarna zagen we er samen nog 2 Leuk. Maar daarna ga je echt zoeken en toen hebben we er geen een meer gezien. Op een of andere manier blijft het speciaal een dolfijn zien.

Ik ga nu stoppen want de roomservice komt binnen…
We houden jullie op de hoogte
Heel veel liefs Nico en Rowenaxxxx