Tweede bericht naar Nederland

Hallo Allemaal,

Even weer wat belevenissen uit de Dominicaanse Republiek via de elektronische post,
(wat blijft dit toch een ideale uitvinding) Ik moet zeggen in Nederland was ik niet zo mail-erig, maar als je zo ver weg zit is het alleen maar leuker. :)
We zitten hier al bijna weer 2 weken en dat vinden we zelf al bijna niet te geloven, de dagen vliegen echt voorbij. (En als ik me nou bedenk wat ik allemaal doe overdag…. Komt er eigenlijk op neer dat ik al heel snel helemaal heb aangepast aan het ritme hier.) ’s ochtends dan blijft het weer een traktatie om naar de eetzaal te sloffen, heerlijke dingen vind je daar, vers fruit, verschillende sapjes enz. daar ben ik al gauw een uur druk mee. Van de eetzaal heb ik toch het zwembad vast in mijn schema staan. Lekker de bikini aan en een boek onder de arm die kant op. Op een of andere manier lig je daar toch altijd langer dan gepland, ik denk dat dat aan de zon ligt of zo, dat verveelt nooit. Ten eerste breng je daardoor de dag een stuk vrolijker door, en het kost je nog eens helemaal geen moeite om je bed uit te komen. We zijn dan ook (zelfs in de weekeinden) om 7 uur al uit bed, even rustig wakker worden met een glaasje water op ons balkonnetje. De zon schijnt dan al. Ik wou dat dat in Nederland ook zo was. Maar goed dit klinkt natuurlijk allemaal lekker lui, en we hadden allebei zoiets van de eerste maand doen we maar eens lekker rustig aan, we zitten natuurlijk nog in een hotel, wat er overigens prima uitziet, ‘we” hebben gezellig personeel, en we genieten volop van alle luxe dat het ons biedt. Maar na een maand is dat ook voorbij hoor!! Het is nu nog even onhandig dat ik geen auto heb, hoewel alles met een taxi prima te doen is, ik lig iedere keer in een deuk als ik een taxi neem. Het is een paar keer voor gekomen dat ik een taxi nodig had op verschillende dagen maar naar de zelfde plek…. En van te voren zit ik dan een weddenschapje met mezelf af te sluiten van hoeveel zou het ritje me dit keer kosten, (Boefjes zijn het hoor die chauffeurs) Na de derde keer voor dezelfde rit een ander tarief moeten betalen was ik het zat, ik heb hem ongeveer het gemiddelde van de 3 ritjes bij elkaar gegeven en ben uit de taxi gestapt, was hij niet zo blij mee, maar ik hoopte alleen maar dat ik hem niet weer zou treffen als ik de volgende keer weer een taxi nodig had… so far so good…..
Maar goed doordat je steeds een taxi moet nemen ga je toch minder snel op pad. Maar in de weekeinden maken we dit allemaal weer goed. Nico is in de weekeinden (vooralsnog) altijd vrij en we zorgen er voor dat we dan de auto wel nodig hebben. Nico laat mij ook vaak rijden zodat ook ik kan wennen aan de chaos op de weg in deze stad. En ik moet toegeven dat als je zelf rijdt het minder erg is dan wanneer je ernaast zit. (zo zat ik namelijk laatst een keer naast Nico in de auto, en Nico rijdt goed hoor maar het ligt aan alle ander auto’s op de weg…. Hai carramba… wat een gekkenhuis, Nico reed dus en voor mijn gevoel lette hij alleen op de rechter kant ( ze halen hier van alle kanten in, gaat ook allemaal net goed…) maar van links kwam er toch een mafkees aan gescheurd, dus toen vond ik het nodig om even in te grijpen, d.w.z. dat ik over het stuur was gaan hangen om ook “even” op de claxon te drukken. Dus Nico lag helemaal in een deuk, ‘weet je waar we rekening mee moeten houden als we voor een auto’tje voor jouw gaan kijken… dat er ook een claxon op het dashboard van de bijrijders kant zit… ha, ha, ha, (ik denk dat jullie je nu wel een beetje kunnen voorstellen hoe het er hier aan toe gaat)
Maar goed, ik zit wel lekker te vertellen dat mijn dagen voorbij vliegen, maar dit geldt voor Nico helemaal, hij is heel druk bij Wartsila, hij heeft al een hele uitdaging aan zijn kar hangen. Een of ander groot project waar niemand van weet wat er speelt en wat er heeft gespeeld…. en gaat overigens nog eens om muchos pesos…En ik geloof dat het de bedoeling is dat Nico er voor moet zorgen om dit zo snel en zo goed mogelijk in goede banen te leiden, (ik zal Nico eens vragen of hij jullie hier zelf wat over wil vertellen, dit is wat ik er van heb begrepen) en daar bij komt natuurlijk dat de cultuur en mentaliteit gewoon heeeeel anders is dan in Nederland, Nico zei al voor dat je hier alles een beetje op de rit hebt ben je ongeveer minimaal 3 kwart jaar verder… Dit belooft dus nog wat, effe anders dan Zwollywood.
Wel krijgt hij ook heel veel leuke dingen mee, want afgelopen vrijdag moest Nico met Bart (zijn leidinggevende en Peter (daar neemt Nico het werk van over)) een klant opzoeken in de binnenlanden, ze moesten ongeveer 2 uur rijden om bij die klant te komen. Nico kwam die dag ook laat thuis maar helemaal enthousiast, Ik heb zo’n leuk ritje gehad Rowena, daar ga ik met jou ook eens naar toe, allemaal leuke meubeltjes te koop langs de weg…. Enz. Hij zei al de volgende keer als ik naar een klant moet neem ik gewoon de filmcamera mee. Dus dat zijn wel weer de leukere uitstapjes voor hem.
Met oog op dit verhaal (dat Nico lange dagen zal maken) zijn we dus op zoek naar een huis in de buurt van Wartsila. Peter had ons uitgenodigd om bij hem thuis wat te gaan drinken, zodat we zijn familie konden leren kennen, Leuke vrouw en 2 schattige kinderen heeft hij. En zijn huis konden bekijken. Dus daar zijn we zondag geweest. En ik moet toegeven hij heeft een heel leuk huis, en hij zei al dat we ons niet druk hoefden te maken, en dat wij ook wel zo iets zouden vinden. Verder hebben we met Peter op zijn computer nog even wat huizen bekeken en auto’s en heeft hij ons die links door gegeven dus zitten we vanaf nu veel achter de computer om wat leuks voor ons uit te zoeken.
Voor maandag hadden we een afspraak staan met een makelaar om 2 huizen te bekijken, en ook dit gaat op z’n Dominicaans…. De makelaar belde Nico op, willen jullie nog een huis bekijken, ja dat willen we wel, zeg maar hoe laat, ja om half 6, ja maar het is nu half 6, ja om half 6 kunnen jullie een huis bekijken, en zo gaan dit soort afspraken nog wel even door. Uiteindelijk hadden we rond half 7 aan haar verstand weten te krijgen. En nu maar hopen dat ze er dus daadwerkelijk zo zijn. Dit viel gelukkig niet tegen ze stond er, op de afgesproken plek. En ze nam ons mee naar het eerste huis, allemachtig wat een optrekje. De buurt gaf een veilig gevoel, ik zou daar ook alleen kunnen zijn (dat is eigenlijk de grootste eis die wij hebben, niet alle buurten zijn veilig!!) en ik zal toch vaak alleen thuis moeten zijn. Wees dus ook niet verbaast als we over een maand mailen dat we een huisdier hebben, ik de vorm van een boxer of ander grootschalige viervoeter!!! Maar dit huis was echt veel te groot, leuk vrijstaand met een goed hek er om heen, dat is normaal hier maar het had 6 slaapkamers 5 badkamers en was niet gemeubileerd, dus ten eerste zou ik daar een halfjaar moeten wonen voordat ik mijn weg daar zou vinden en we zouden tonnen aan pesos kwijt zijn om het te moeten inrichten, en het was sowieso ietsjes boven ons budget. Jammer maar helaas. Het volgende huis was gelijk al niets, heel onlogisch ingedeeld en gaf ons geen goed gevoel dus ook die keuze was snel gemaakt, We hebben de makelaar duidelijk ingelicht wat we zochten, zeg maar een stuk kleiner huis maar veel leefruimte buiten. Want als je hier woont ga je echt niet binnen zitten maar is de tuin en het terras een stuk belangrijker! Dit verhaal wordt dus vervolgd want we zullen vast nog veel meer huizen gaan bekijken. Leuk.
Verder heeft Nico gister nog geprobeerd om de film te kunnen bekijken, maar op een of andere manier wil het nog niet lukken (en we zijn zo nieuwsgierig naar de film van het afscheids feestje) de t.v. hier in hotel werkt niet echt mee, er schijnt geen zoekfunctie op te zitten dus kunnen we het juiste kanaal niet vinden en op de laptop wil het niet lukken omdat we een kabeltje missen, maar goed dan hebben we nog wat leuks te goed.

Dit was het weer even voor nu, we houden jullie zeker weer op de hoogte van onze belevenissen.
Dikke kus van Nico en Rowena.