derde bericht naar Nederland

Hallo Allemaal,

We wonen inmiddels alweer een maand in het Embajador hotel in Santo Domingo, en dit betekent eigenlijk dat we officieel het hotel uit zouden moeten. Want van Wartsila kregen wij een maand de tijd om een huis te vinden…… en zolang mochten we dit hotel als ons huis beschouwen. En ik moet toegeven daar hebben ze zich prima aan gehouden, weliswaar op de Dominicaanse manier (denk ik) In ieder geval kwam Nico twee weken geleden thuis met het nieuws dat we WAARSCHIJNLIJK over een week het hotel uit moesten want het hotel was helemaal vol geboekt. Het zou er mee te maken kunnen hebben dat de President van Midden-Amerika een kamer in ons huis heeft geboekt, want van de een op de andere dag liepen er allemaal mannetjes strak in pak met hetzelfde strakke gezicht, zonnebril op en een snoertje in het oor in het hotel rond inclusief metaaldetectors enz. ha, ha, net als in de film.. Maar die collega die dit nieuws aan Nico verteld had zei er ook gelijk bij dat ze hier nog op terug zou komen en misschien was het ook helemaal niet nodig en konden we er gewoon blijven. Maar het kan snel gaan, want vorige week kwam Nico thuis, nou schat eerst maar eens een borrel, en vaak kan dit 2 dingen betekenen, of er is iets leuks te vieren of er is iets aan de hand, en ik had sterk het gevoel dat er iets aan de hand was, dus ik zeg tegen Nico, is goed, schenk ik een borrel in maar ga jij me nu maar vast vertellen wat er aan de hand is, ok we moeten de koffers pakken en gaan morgen naar een ander Hotel… Ik had zoiets van dan had je vanmorgen toch even kunnen bellen dan had ik alvast kunnen beginnen met pakken, maar Nico zei er gelijk al achteraan dat hij het ook net te horen kreeg net voordat hij in de auto sprong om naar huis te gaan. Heel apart. Maar goed we kregen het nog druk want we hadden besloten die avond een paar autobedrijven af te gaan om voor een auto voor mij te gaan kijken. Nico had geregeld dat hij de volgende dag ’s middags vrij zou nemen om mij niet alleen met 4 niet-te-tillen-koffers een golfset, hangmat en laptop in de taxi naar ons nieuwe hotel te laten gaan. (dat was wel fijn) Dus we hadden toch besloten om onze plannen (de auto jacht) gewoon door te laten gaan, ik zou dan de met onze koffers de volgende dag klaar staan dat we zo in een keer door konden als Nico me ’s middags op zou komen halen. Dus wij toch naar de autoboer waar we via internet aan gekomen zijn, om de auto te bekijken waar we naar op zoek zijn. Op internet stond een mooi prijsje dus precies iets voor ons, Nou we waren het erf nog niet op of de prijzen zijn al verdubbeld vervolgens zien ze dat je blank bent en er komt nog eens een smak pesos bovenop en vervolgens hebben ze de auto die je op internet gespot hebt allang verkocht, Typisch want ik blijf er bij dat de auto waar je het op dat moment over hebt, die je aan het bekijken bent, exact dezelfde auto is als de internet advertentie, maar dat ter zijde..
Goed, daar waren we dus vlot klaar en we hadden nog meer garages op ons lijstje staan maarrrrrrrr je zult het geloven of niet onze achterband was zo lek als wat.. Zoooo Indonesisch…. Dus de rest van de avond hebben we een band verwisseld (Nico heeft de band verwisseld, en ik heb er foto’s van gemaakt…) maar toen was het alweer donker dus had het geen zin om naar nog meer autobedrijven te gaan. Maar gelukkig had Nico de volgende middag dus vrij en zouden we toen naar andere auto’s gaan kijken. Dus we waren net onderweg en bij de eerste autohandelaar (hetzelfde verhaal, prijzen de lucht in als je aankomt rijden en nog eens als je uitstapt enz) belt een collega van Nico op om te melden dat hij onderweg is naar ons nieuwe hotel omdat hij de auto nodig heeft…. Dat kan hier ook zomaar, even andermans auto halen en gewoon geen ander vervoer regelen, dus moest Nico morgen maar met de taxi naar het werk…. Vervolgens zijn we nu een week verder, ik heb nog steeds geen auto en wel heel veel auto’s en auto handelaren gezien dus we doen iets niet goed. Nico heeft nu een collega van het werk gebombardeerd als zijn assistent om een auto te zoeken. Dit betekent dat ik op internet naar een auto blijf zoeken, dat we samen de kranten doornemen en dat Nico zijn collega laat bellen voor informatie, afspraken te maken en dan vervolgens (heel belangrijk, voor het afdingen) en dan kom je er toch weer achter dat een een enorme handicap is als je de taal niet spreekt….
Zoals het met de auto’s gaat gaat het met de huizen precies zo….
Ik ben de tel een beetje kwijt geraakt maar ik heb inmiddels aardig wat huizen gezien. Andre had ons een makelaar aanbevolen waar ik een paar huizen mee heb bekeken, Hele mooie huizen maar allemaal niet gemeubileerd (een aangezien we blij waren dat we in Nederland alles net op het laatste moment maar wel optijd hebben kunnen stallen, en ook niet meer van plan waren omdat de eerste 2 jaar aan te raken!!!) zijn we toch echt opzoek naar een gemeubileerd huis.. Dit kon de makelaar wel begrijpen. Ze begrijpen je allemaal heel goed hoor, het is allemaal Yes, Yes, I understand en vervolgens zie je daarna nog 4 ongemeubileerde huizen. Ook voor budget geldt hier hetzelfde. Je legt ze duidelijk uit dat we op zoek zijn naar een huis voor een beperkt budget, en als het huis dan niet gemeubileerd is dat ons budget dan ineens fors aangescherpt is. M.a.w. dat we dan ineens een nog goedkoper huis willen… En weer he, Yes, Yes, I understand… Nou ze snappen er helemaal niets van. Als het aan haar moest liggen zaten we over 2 jaar nog in een hotel. Want toen we een bod op een huis hadden gedaan wat we echt heel mooi vonden, werd na behoorlijk wat heen en weer onderhandeld te hebben vond ze het bod toch wat te laag, best wel vreemd want het was het bedrag wat ze er zelf voor gevraagd had… Toen hadden we nog een ander mooi huis gezien wat we van binnen konden bekijken, errug leuk huis maar de deur naar de slaapkamer zat op slot dus we konden dan morgen nog een keer komen om dat ook nog te zien. Dat leek ons ook een goed idee voordat we een bod uit zouden brengen. Dus Nico op zijn werk alles snel afronden zodat hij optijd thuis kon zijn om het huis nog een keer te zien. En ik had toevallig rond 5 uur nog even de mail gechecked, had ik een mailtje van de makelaar dat vanavond de afspraak niet door kon gaan want de eigenaar, die waarschijnlijk alleen de sleutel heeft lag ineens in het ziekenhuis…. Ze zou me morgen bellen wanneer we het huis wel konden bekijken, ha, ha, Manana, manana….. nou manana betekent 1 ding…. En dat is morgen niet!!! Ik heb er 3 dagen achter aan gebeld om een poging te wagen om het toch te kunnen bekijken, maar die beste man lag nog steeds in het ziekenhuis. Toen dacht ik, hee verrek ik heb nog ergens een telefoonnummer van een andere makelaar opgeschreven (van datzelfde huis) laat ik die is bellen. En ja hoor dit geloof je toch niet… I am verry sorry Rowena but the house is rented by someone else since last saterday. Eergister…… Maar gelukkig leiden er nog meer wegen naar een mooi huis voor ons… dus heb ik maandagochtend de Dominicaanse krant gekocht. Gelukkig heb ik na al die bezichtigingen van al die andere huizen, een beetje spaans opgedaan dat ik in ieder geval weet wat slaapkamer, badkamer en zwembad! Betekent, zodoende kon ik uit de spaanse advertenties een leuk gemeubileerd huis met 3 slaapkamers, 2 badkamers, tuintje en een zwembad komen. Iets boven ons budget maar wel de moeite waard om het te proberen,. Dus ik gister die man opgebeld en een afspraak gemaakt om het huis te gaan bekijken, Hij heeft me netjes opgehaald bij het hotel, hoewel toen ik instapte hoopte ik wel even dat hij echt een makelaar was, want ook op de dominicaanse republiek heb je ongure typetjes lopen, blijkt! Maar hij gaf me gelijk een visite kaartje en we stopten netjes bij een huis met de zo te zien zelfde beschrijving als die van de advertentie. En dit voelde goed, de buurt zag er netjes uit, behoorlijk centraal gelegen maar toch een rustige buurt, Leuk huis niet al te groot maar wel met extra slaapkamers en badkamers voor als jullie allemaal langs komen. Met, knus voortuintje (met een Mangoboom) en een zwembad achter het huis. Precies iets voor ons! Daarna heb ik nog een huis en een appartement bekeken maar dat kon niet tippen aan het eerste huis. Ik heb toen ik thuis kwam gelijk Nico opgebeld om hem eens aan zijn collega Bart te vragen of het echt wel een geschikte buurt voor ons zou zijn want hij woont ook in die wijk. En wat gaaf was is dat Bart die makelaar had opgebeld om diezelfde avond met Nico en mij nog eens te gaan kijken. En dit was ideaal, Bart fungeerde als onze tolk en dat was maar goed ook want al die dingen die die makelaar mij ’s middags had verteld had ik dus inderdaad allemaal verkeerd begrepen, zo had ik Nico dus helemaal enthousiast lekker gemaakt dat er 1 keer per week een tuinman en een mannetje voor het zwembad bij de prijs in zou zitten, nou Bart vertelde mij dus dat daar een mogelijkheid voor was maar dat die dus wel even zelf gedokt moest worden… en meer van dat soort dingen….
Maar uiteindelijk hebben we wat van de prijs af kunnen krijgen en de tuin en zwembad man er wel bij in kunnen bedingen en valt alles goed binnen het budget… Vandaag heeft Nico het contract binnengekregen dus de advocaat van Wartsila is deze aan het bestuderen en als het mee zit komt (ja na onze ervaringen worden we wat voorzichtig… we hebben nu wel steeds zoiets van eerst zien en dan geloven) maar komt de eigenaar donderdag over van Miami om te tekenen, en kunnen we van het weekeind verhuizen en betekent dit dat we een CASA hebben!!! En eindelijk een vast (vakantie, voor jullie) adres! Zodra we er in kunnen zal ik wel even wat foto’s maken en deze naar jullie toe sturen.
Maar goed het heeft wat voeten in de aarde gezet maar het lucht wel op dat we nu een leuk huis in een leuke buurt hebben gevonden. Het meest frustrerende voor mij was nog wel dat je veel tijd hebt maar de mogelijkheden niet hebt, want in de weekeinden zijn Nico en ik vaak gewoon rondjes in verschillende buurten wezen rijden om te kijken of we er konden wonen en of er wat te huur stond. Maar als ik dat met een taxi zou moeten doen dan ben je heel veel geld kwijt aan het eind van de rit.

Voor nu was dit het weer even,
Veel liefs van Nico en Rowena!