tiende bericht naar nederland
Door: Rowena Binksma
Blijf op de hoogte en volg Rowena
07 Januari 2007 | Dominicaanse Republiek, Ciudad Trujillo
Hallo Allemaal,
Het is alweer bijna november, en dit betekent dat we hier alweer bijna een halfjaar wonen. De tijd vliegt! Ik denk dat jullie allemaal wel nieuwsgierig zijn naar mijn carrière als Engelse lerares aan de Universiteit van de Dominicaanse Republiek…. Nou IK OOK… ha, ha. Het is weer een typisch voorbeeld van een ervaring rijker en een illusie armer! De ervaring is dan ook dat ik mee heb mogen maken dat je hier sneller van je baan af bent dan dat je een baan krijgt!!!!
(en ik was nog niet eens begonnen…) Eerlijk gezegd moest ik wel even aan het idee wennen om voor de klas te gaan staan. Ik was dus ten eerste verbaast dat ik geslaagd was voor de test. En hoewel het me doodeng leek, had ik er dus naarmate ik aan het idee begon te wennen wel heel erg veel zin in. Ik had stiekem zelf als wat leuke dingetjes bedacht om te gaan gebruiken in de klas. Ik wilde het voor de kinderen zo leuk mogelijk maken zodat het leren alleen maar makkelijker zou gaan. En omdat ik afgelopen dinsdag zou gaan beginnen met lesgeven, ben ik die vrijdag ervoor maar eens naar de buurvrouw gegaan, om eens te informeren of ik voor het weekeind ook een boek kon krijgen zodat ik me in ieder geval een klein beetje kon voorbereiden. Dus onderweg naar mijn Spaanse les ben ik even voor de deur bij de buren gestopt, haar hulp had me verteld dat ze zich even aan het omkleden was en dat ze over 5 minuten beneden zou komen, ik denk dan wacht ik wel even…. (ik had het kunnen weten) 20 minuten later ben ik maar snel naar mijn Spaanse les gegaan, geen buurvrouw meer gezien. (ik baalde er wel van want dit betekende dat ik sowieso voor het weekeind niet meer aan een boek zou komen) Die zaterdag erop was Nico in de voortuin en kwam de buurvrouw naar hem toe. Ja, voor die klas van Rowena waren ze toch wel ernstig op zoek naar een lerares die toch ook op zaterdag les wilde geven, dus hadden ze toch liever iemand anders. Maar ze zou voor Rowena toch wat anders proberen te regelen….. Dusss….. Arme Nico moest zijn eigen vriendin even ontslaan… ha, ha.. Beetje vreemd, maar wel heel Dominicaans.
Dus je begrijpt wel dat ik dus over dit onderwerp geen spannende verhalen kan vertellen. Wel konden we nu gelukkig Nico zijn zus, Reinetta ophalen van het vliegveld in Puerto Plato. Zij landde eigenlijk op de dag van mijn eerste lesdag, dus hadden we al afgesproken dat ze maar een taxi naar het hotel moest nemen en dat wij een dag later haar op zouden halen uit het hotel, niet zo leuk natuurlijk maar wij met ons goede gedrag proberen nog steeds rekening te houden met afspraken die we hebben gemaakt. Maar het leuke was dat Reinetta al helemaal had gerekend op het uitzoeken van een taxi die haar naar haar hotel kon brengen. En toen stonden we haar daar met z’n drie-en op te wachten (ja, Bikkel was ook mee, om zijn soortement van tante te ontmoeten). Dus dit was voor haar ook wel een hele verassing. Van het vliegveld zijn we naar het hotel in Sosua gereden waar Nico en ik voor ons ook een kamer hadden geboekt voor het weekeind. En daar hebben we heerlijk gekletst. ’s Avonds zijn we uiteten geweest en de volgende dag hebben we lekker ontbeten en eigenlijk verder gekletst totdat we nog even naar het strand konden voor het donker werd. Zaterdag hebben we een cultureel uitstapje gemaakt naar de plek waar Columbus voor het eerst voet aan wal had gezet. (ook daar was het erg warm) maar alleen de route er naar toe was al erg mooi, bijna mooier dan de plek zelf. En zondag zijn we met zijn allen naar Santo Domingo gegaan. Onderweg hebben we nog een kerk bezocht waarvan Columbus vond dat dat een van de adem benemenste plekken op de wereld was. (ik persoonlijk was het niet helemaal eens met Columbus, maar misschien was hij niet op Phu Cokh, Vietnam, geweest. Dan kan ik hem dat ook niet kwalijk nemen.) Vanaf deze plek had Nico (godzijdank) het stuur weer overgenomen. En je zult het geloven of niet maar de sterke, stoere Wartsila pick up, het merk TOYOTA waarvan wij nog dachten, dit is zo’n sterk merk, deze gaat hier niet kapot…………
Hield er (nadat Nico iets te hard over een bruggetje reed) mee op! Na het bruggetje, hoorden we een dikke knal uit de buurt waar de motor hangt. En als Nico gas wilde geven, volgde er een paar tikken waar je bang van werd…… dussssss (we hoefden gelukkig nog maar een uur of twee naar Santo Domingo, waar we voor het donker aan wilden komen….)
De auto konden we op een veilige plek, langs de kant van de snelweg parkeren. (ha, ha, Reinetta, Welkom in de Dominicaanse Republiek…. Zo gaat dat hier.) Dus daar stonden we dan, motorkap omhoog, Nico eerst Andre maar eens gebeld, ten eerste zodat iemand wist dat we panne hadden en ten tweede zodat hij misschien een sleepauto van wartsila kon sturen, maar we stonden nog geen 5 minuten of een Dominicaans takelwagentje stopte om te kijken wat er aan de hand was. Nadat we hem duidelijk hadden gemaakt dat de motor stuk was en dat we naar Santo Domingo moesten, straalde zijn ogen de dollartekens uit!. (Ha, ha ik had nog geprobeerd om af te dingen, maar er stond duidelijk geen lunatic op zijn voorhoofd getatoeëerd!!! Nee, deze man trapte er niet in, zou ook wel gedacht hebben, die kunnen toch nergens heen…. En hij had gelijk. Dusssss…. Verbazingwekkend snel stond de pick up achter op het takelwagentje. Nico had eerst nog het idee om zelf samen met Bikkel in de pick-up, bovenop het takelwagentje te gaan zitten. Maar dat mocht hij niet van mij! Ha, ha ik dacht we zijn samen aan dit avontuur begonnen, dus Samen 2 jaar uit, dan ook samen weer naar huis… ik begin de kwaliteit van alles hier al aardig door te krijgen en ik moest er niet aan denken om het pick upje van het takelwagentje af te zien glijden!!!! Dus hier door zaten we met z’n vijven gezellig opgevouwen, op de vierkante meter in de cabine!!! De chaffeur zat dus achter het stuur, (van een takelwagen die SE VENDRE ((te koop stond, waarschijnlijk hoefden we na het ritje nog maar een klein beetje bij te leggen of we hadden de hele auto kunnen kopen!!!)) zonder airco, met de barsten in het voorruit en de koplampen… oke ze schenen wel maar de een naar links en de ander ergens rechts omhoog het bos in…) Toen Nico, met z’n benen op een onmogelijke manier langs de versnellingspook gewikkeld, toen kwam ik met een bil op Nico z’n schoot en mijn andere bil op de been van Reinetta, Reinetta zat klem onder mijn bil dus en tegen de deur aan waarvan we allemaal maar hoopten dat de deur dicht zou blijven zitten en natuurlijk onze viervoeter bovenop ons allemaal…. (ja je leert je familie wel kennen) Ik denk dat ik op dit moment ook wel voor Reinetta kan spreken maar na dit ritje ga ik wel met een cupmaat minder door het leven… O, ja onderweg hebben we nog 1 keer moeten stoppen om de waarschuwingslichten van de pick up aan te doen omdat die van de takelwagen het niet deden. Mooie kans voor ons om even de benen te strekken en te verwisselen van plaats. Afijn het duurde even maar vet in het donker heeft die man ons afgezet bij Wartsila. Toen konden we een taxi bellen want hij wilde ons niet even thuis brengen. Dussss 3 taxibedrijven later, en geen taxi die er over peinsde om ons op te komen halen, hebben we Andre gebeld, en die heeft ons opgehaald en thuis afgeleverd. We waren alle vier blij om thuis te zijn. Verder die week hebben we allemaal leuke dingen gedaan, we begonnen de dag gezellig met een bakkie koffie met Nico mee te drinken voordat hij aan het werk moest, en dan gingen Reinetta en ik leuke dingen doen, we zijn naar de Botanische tuin geweest, ik was er al 100.000 keer langs gereden maar nog nooit naar binnen geweest. Maar het was er erg mooi. We konden daar in een treintje naar de Japanse tuin, dus hebben we dit ook gedaan. En tegelijkertijd werd ons door een gids van allerlei informatie over de tuin verteld. We zijn een dagje naar Zona Colonial geweest, waar we eerst redelijk in het begin van de winkelstraat een terrasje hebben gepikt omdat daar zulke lekkere ananas juice-jes te verkrijgen zijn. Dus nadat we daar 2 van genuttigd hadden zijn we 500 meter terug gelopen om bij het begin te beginnen en nadat we daar een paar winkeltjes hadden gehad zijn we daar op een terrasje gaan zitten omdat ze daar van die lekkere pina colada’s hadden en we waren zo druk met kletsen dat op een gegeven moment Nico alweer belde dat hij er aan zou komen. Dus Nico heeft Bikkel opgehaald even omgekleed en toen kwam hij ook naar Zona Colonial en zijn we daar uit eten geweest. Dus… Reinetta heeft die dag een paar vierkante meter van de oude stad gezien. Donderdag zijn we naar een soortement van lagune geweest in de grotten, midden in Santo Domingo. Dit was wel een heel speciaal gevoel. Wetende dat je onder de grond loopt met veel grote vleermuizen boven je hoofd en dat er boven je ongeveer 2,5 miljoen mensen aan het heen en weer bewegen zijn…. Heel apart. ’s Middags zijn we naar het museum van moderne kunst geweest in Plaza de la cultura. (ik blijf me verbazen over wat tegenwoordig wel niet onder kunst valt, maar dat ter zijde.) toen we thuis kwamen pakte ik de handdoek van Bikkel, helemaal afgekloven en wel, dat is zijn speeltje… ik keek erna en had zoiets van; Ja, Dit past ook wel thuis in het museum van moderne kunst, ha, ha.
Verder zijn we vrijdag weer terug gegaan naar Zona Colonial want dat hadden we nog niet helemaal kunnen bekijken. Dus toen heeft Reinetta nog wat cadeautjes kunnen kopen voor het thuisfront. (Deze keer is het wel gelukt om meer winkels te pakken i.p.v. terrasjes) en toen was het helaas alweer tijd om weer terug te gaan naar Puerto Plato. Zaterdag zijn we in de middag vertrokken met een huurauto, geregeld door Wartsila… Fingers crossed, op goed geluk, enz, enz. En daar kwamen we gelukkig voor het donker aan. Die dag hebben we niet zo veel meer kunnen doen. En zondag was alweer de dag dat Reinetta weer terug moest naar Nederland. Haar vlucht ging rond 7 uur. Dus we hadden nog even de tijd om wat van Puerto Plato te zien. We hadden besloten om na het ontbijt naar een museum te gaan van koffie, rum, sigaren en amber, (ha, ha, altijd fijn alle vliegen in een klap!) maar helaas was dit toko’tje dicht op zondag. Toen zijn we nog even doorgereden naar een oude gevangenis wat er uitziet als een soort kasteeltje en hebben we daar nog wat rondgelopen, nog wat gedronken aan de boulevard van Puerto Plato. En toen moesten we weer terug naar het hotel. Daar hebben we gelunched en een laatste Pina colada gedronken en toen hebben we Reinetta afgezet op het vliegveld. En dat blijft toch lastig. Het was zo gezellig. Nico en ik zagen het vliegtuig nog over ons terrasje vliegen. Wij zijn nog een nachtje gebleven en zijn de volgende dag naar huis gereden. (weer fingers crossed, op goed geluk enz. enz.) maar gelukkig kwamen we weer veilig aan in Santo Domingo.
Veel liefs van Nico en Rowena.
xxx
Het is alweer bijna november, en dit betekent dat we hier alweer bijna een halfjaar wonen. De tijd vliegt! Ik denk dat jullie allemaal wel nieuwsgierig zijn naar mijn carrière als Engelse lerares aan de Universiteit van de Dominicaanse Republiek…. Nou IK OOK… ha, ha. Het is weer een typisch voorbeeld van een ervaring rijker en een illusie armer! De ervaring is dan ook dat ik mee heb mogen maken dat je hier sneller van je baan af bent dan dat je een baan krijgt!!!!
(en ik was nog niet eens begonnen…) Eerlijk gezegd moest ik wel even aan het idee wennen om voor de klas te gaan staan. Ik was dus ten eerste verbaast dat ik geslaagd was voor de test. En hoewel het me doodeng leek, had ik er dus naarmate ik aan het idee begon te wennen wel heel erg veel zin in. Ik had stiekem zelf als wat leuke dingetjes bedacht om te gaan gebruiken in de klas. Ik wilde het voor de kinderen zo leuk mogelijk maken zodat het leren alleen maar makkelijker zou gaan. En omdat ik afgelopen dinsdag zou gaan beginnen met lesgeven, ben ik die vrijdag ervoor maar eens naar de buurvrouw gegaan, om eens te informeren of ik voor het weekeind ook een boek kon krijgen zodat ik me in ieder geval een klein beetje kon voorbereiden. Dus onderweg naar mijn Spaanse les ben ik even voor de deur bij de buren gestopt, haar hulp had me verteld dat ze zich even aan het omkleden was en dat ze over 5 minuten beneden zou komen, ik denk dan wacht ik wel even…. (ik had het kunnen weten) 20 minuten later ben ik maar snel naar mijn Spaanse les gegaan, geen buurvrouw meer gezien. (ik baalde er wel van want dit betekende dat ik sowieso voor het weekeind niet meer aan een boek zou komen) Die zaterdag erop was Nico in de voortuin en kwam de buurvrouw naar hem toe. Ja, voor die klas van Rowena waren ze toch wel ernstig op zoek naar een lerares die toch ook op zaterdag les wilde geven, dus hadden ze toch liever iemand anders. Maar ze zou voor Rowena toch wat anders proberen te regelen….. Dusss….. Arme Nico moest zijn eigen vriendin even ontslaan… ha, ha.. Beetje vreemd, maar wel heel Dominicaans.
Dus je begrijpt wel dat ik dus over dit onderwerp geen spannende verhalen kan vertellen. Wel konden we nu gelukkig Nico zijn zus, Reinetta ophalen van het vliegveld in Puerto Plato. Zij landde eigenlijk op de dag van mijn eerste lesdag, dus hadden we al afgesproken dat ze maar een taxi naar het hotel moest nemen en dat wij een dag later haar op zouden halen uit het hotel, niet zo leuk natuurlijk maar wij met ons goede gedrag proberen nog steeds rekening te houden met afspraken die we hebben gemaakt. Maar het leuke was dat Reinetta al helemaal had gerekend op het uitzoeken van een taxi die haar naar haar hotel kon brengen. En toen stonden we haar daar met z’n drie-en op te wachten (ja, Bikkel was ook mee, om zijn soortement van tante te ontmoeten). Dus dit was voor haar ook wel een hele verassing. Van het vliegveld zijn we naar het hotel in Sosua gereden waar Nico en ik voor ons ook een kamer hadden geboekt voor het weekeind. En daar hebben we heerlijk gekletst. ’s Avonds zijn we uiteten geweest en de volgende dag hebben we lekker ontbeten en eigenlijk verder gekletst totdat we nog even naar het strand konden voor het donker werd. Zaterdag hebben we een cultureel uitstapje gemaakt naar de plek waar Columbus voor het eerst voet aan wal had gezet. (ook daar was het erg warm) maar alleen de route er naar toe was al erg mooi, bijna mooier dan de plek zelf. En zondag zijn we met zijn allen naar Santo Domingo gegaan. Onderweg hebben we nog een kerk bezocht waarvan Columbus vond dat dat een van de adem benemenste plekken op de wereld was. (ik persoonlijk was het niet helemaal eens met Columbus, maar misschien was hij niet op Phu Cokh, Vietnam, geweest. Dan kan ik hem dat ook niet kwalijk nemen.) Vanaf deze plek had Nico (godzijdank) het stuur weer overgenomen. En je zult het geloven of niet maar de sterke, stoere Wartsila pick up, het merk TOYOTA waarvan wij nog dachten, dit is zo’n sterk merk, deze gaat hier niet kapot…………
Hield er (nadat Nico iets te hard over een bruggetje reed) mee op! Na het bruggetje, hoorden we een dikke knal uit de buurt waar de motor hangt. En als Nico gas wilde geven, volgde er een paar tikken waar je bang van werd…… dussssss (we hoefden gelukkig nog maar een uur of twee naar Santo Domingo, waar we voor het donker aan wilden komen….)
De auto konden we op een veilige plek, langs de kant van de snelweg parkeren. (ha, ha, Reinetta, Welkom in de Dominicaanse Republiek…. Zo gaat dat hier.) Dus daar stonden we dan, motorkap omhoog, Nico eerst Andre maar eens gebeld, ten eerste zodat iemand wist dat we panne hadden en ten tweede zodat hij misschien een sleepauto van wartsila kon sturen, maar we stonden nog geen 5 minuten of een Dominicaans takelwagentje stopte om te kijken wat er aan de hand was. Nadat we hem duidelijk hadden gemaakt dat de motor stuk was en dat we naar Santo Domingo moesten, straalde zijn ogen de dollartekens uit!. (Ha, ha ik had nog geprobeerd om af te dingen, maar er stond duidelijk geen lunatic op zijn voorhoofd getatoeëerd!!! Nee, deze man trapte er niet in, zou ook wel gedacht hebben, die kunnen toch nergens heen…. En hij had gelijk. Dusssss…. Verbazingwekkend snel stond de pick up achter op het takelwagentje. Nico had eerst nog het idee om zelf samen met Bikkel in de pick-up, bovenop het takelwagentje te gaan zitten. Maar dat mocht hij niet van mij! Ha, ha ik dacht we zijn samen aan dit avontuur begonnen, dus Samen 2 jaar uit, dan ook samen weer naar huis… ik begin de kwaliteit van alles hier al aardig door te krijgen en ik moest er niet aan denken om het pick upje van het takelwagentje af te zien glijden!!!! Dus hier door zaten we met z’n vijven gezellig opgevouwen, op de vierkante meter in de cabine!!! De chaffeur zat dus achter het stuur, (van een takelwagen die SE VENDRE ((te koop stond, waarschijnlijk hoefden we na het ritje nog maar een klein beetje bij te leggen of we hadden de hele auto kunnen kopen!!!)) zonder airco, met de barsten in het voorruit en de koplampen… oke ze schenen wel maar de een naar links en de ander ergens rechts omhoog het bos in…) Toen Nico, met z’n benen op een onmogelijke manier langs de versnellingspook gewikkeld, toen kwam ik met een bil op Nico z’n schoot en mijn andere bil op de been van Reinetta, Reinetta zat klem onder mijn bil dus en tegen de deur aan waarvan we allemaal maar hoopten dat de deur dicht zou blijven zitten en natuurlijk onze viervoeter bovenop ons allemaal…. (ja je leert je familie wel kennen) Ik denk dat ik op dit moment ook wel voor Reinetta kan spreken maar na dit ritje ga ik wel met een cupmaat minder door het leven… O, ja onderweg hebben we nog 1 keer moeten stoppen om de waarschuwingslichten van de pick up aan te doen omdat die van de takelwagen het niet deden. Mooie kans voor ons om even de benen te strekken en te verwisselen van plaats. Afijn het duurde even maar vet in het donker heeft die man ons afgezet bij Wartsila. Toen konden we een taxi bellen want hij wilde ons niet even thuis brengen. Dussss 3 taxibedrijven later, en geen taxi die er over peinsde om ons op te komen halen, hebben we Andre gebeld, en die heeft ons opgehaald en thuis afgeleverd. We waren alle vier blij om thuis te zijn. Verder die week hebben we allemaal leuke dingen gedaan, we begonnen de dag gezellig met een bakkie koffie met Nico mee te drinken voordat hij aan het werk moest, en dan gingen Reinetta en ik leuke dingen doen, we zijn naar de Botanische tuin geweest, ik was er al 100.000 keer langs gereden maar nog nooit naar binnen geweest. Maar het was er erg mooi. We konden daar in een treintje naar de Japanse tuin, dus hebben we dit ook gedaan. En tegelijkertijd werd ons door een gids van allerlei informatie over de tuin verteld. We zijn een dagje naar Zona Colonial geweest, waar we eerst redelijk in het begin van de winkelstraat een terrasje hebben gepikt omdat daar zulke lekkere ananas juice-jes te verkrijgen zijn. Dus nadat we daar 2 van genuttigd hadden zijn we 500 meter terug gelopen om bij het begin te beginnen en nadat we daar een paar winkeltjes hadden gehad zijn we daar op een terrasje gaan zitten omdat ze daar van die lekkere pina colada’s hadden en we waren zo druk met kletsen dat op een gegeven moment Nico alweer belde dat hij er aan zou komen. Dus Nico heeft Bikkel opgehaald even omgekleed en toen kwam hij ook naar Zona Colonial en zijn we daar uit eten geweest. Dus… Reinetta heeft die dag een paar vierkante meter van de oude stad gezien. Donderdag zijn we naar een soortement van lagune geweest in de grotten, midden in Santo Domingo. Dit was wel een heel speciaal gevoel. Wetende dat je onder de grond loopt met veel grote vleermuizen boven je hoofd en dat er boven je ongeveer 2,5 miljoen mensen aan het heen en weer bewegen zijn…. Heel apart. ’s Middags zijn we naar het museum van moderne kunst geweest in Plaza de la cultura. (ik blijf me verbazen over wat tegenwoordig wel niet onder kunst valt, maar dat ter zijde.) toen we thuis kwamen pakte ik de handdoek van Bikkel, helemaal afgekloven en wel, dat is zijn speeltje… ik keek erna en had zoiets van; Ja, Dit past ook wel thuis in het museum van moderne kunst, ha, ha.
Verder zijn we vrijdag weer terug gegaan naar Zona Colonial want dat hadden we nog niet helemaal kunnen bekijken. Dus toen heeft Reinetta nog wat cadeautjes kunnen kopen voor het thuisfront. (Deze keer is het wel gelukt om meer winkels te pakken i.p.v. terrasjes) en toen was het helaas alweer tijd om weer terug te gaan naar Puerto Plato. Zaterdag zijn we in de middag vertrokken met een huurauto, geregeld door Wartsila… Fingers crossed, op goed geluk, enz, enz. En daar kwamen we gelukkig voor het donker aan. Die dag hebben we niet zo veel meer kunnen doen. En zondag was alweer de dag dat Reinetta weer terug moest naar Nederland. Haar vlucht ging rond 7 uur. Dus we hadden nog even de tijd om wat van Puerto Plato te zien. We hadden besloten om na het ontbijt naar een museum te gaan van koffie, rum, sigaren en amber, (ha, ha, altijd fijn alle vliegen in een klap!) maar helaas was dit toko’tje dicht op zondag. Toen zijn we nog even doorgereden naar een oude gevangenis wat er uitziet als een soort kasteeltje en hebben we daar nog wat rondgelopen, nog wat gedronken aan de boulevard van Puerto Plato. En toen moesten we weer terug naar het hotel. Daar hebben we gelunched en een laatste Pina colada gedronken en toen hebben we Reinetta afgezet op het vliegveld. En dat blijft toch lastig. Het was zo gezellig. Nico en ik zagen het vliegtuig nog over ons terrasje vliegen. Wij zijn nog een nachtje gebleven en zijn de volgende dag naar huis gereden. (weer fingers crossed, op goed geluk enz. enz.) maar gelukkig kwamen we weer veilig aan in Santo Domingo.
Veel liefs van Nico en Rowena.
xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
