negende bericht naar Nederland

Hallo Allemaal,

Even weer wat belevenissen uit de Dominicaanse Republiek. Tegenwoordig bivakkeren we hier dus met z’n drieën. Bikkel voelt zich hier al helemaal op zijn gemak. Het pup-idee is er al bijna af, want hij groeit (helaas) als kool. En door hem halen we tegenwoordig het maximale uit ons verblijf hier op de Dominicaanse Republiek… soms staat hij om 5.15 al te piepen naast het bed, en betekent dit dat dit mijn wake-up call is. Nico mag dan ‘uitslapen’ maar als hij rond 6.15 loopt te piepen voor een wandelingetje dan is Nico de lul om het zo maar eens te zeggen.. Hij moet er normaal gesproken dan toch een kwartier later uit om zich klaar te maken voor het werk. (1 voordeel is dat het al aangenaam op temperatuur is hier en dat we niet door storm en regen en kou hoeven te wandelen…) om half 8 drinken we samen nog een bakkie koffie en dan gaat Nico naar het werk, en zwaaien wij hem uit. Overdag heb je aan Bikkel niet veel. Hij is zo sloom en vertikt het om maar even de poort uit te moeten lopen voor een plas. Veel te warm. Dus dat is lekker rustig… en als de zon onder is zeg maar als Nico weer thuis komt dan leeft hij weer helemaal op. En dan moet alle energie die hij overdag heeft opgespaard eruit.. In ieder geval ziet Bikkel er gezond en fit uit….. en kunnen Nico en ik tegen elkaar op boxen wie van ons twee nou de grootste en dikste wallen aan het kweken is. (ik denk dat Nico wint). Hij raakt langzaam maar zeker een beetje gewend aan het autorijden. Vorig weekeind heeft Bikkel zijn eerste stranddagje mee mogen maken. Dat vond hij helemaal geweldig. Flink aan het graven en voor het eerst zwemmen. Helaas waren we de video camera vergeten, want het was echt een heel grappig gezicht. (binnenkort maar weer naar het strand) Ook proberen we regelmatig een terrasje met hem te pakken. Ten slotte is dat iets waar hij maar aan moet zien te wennen!!! De eerste keer ging dit dus mis. We zaten op een terrasje in de oude stad, zona colonial, Nico en ik hadden het er net over hoe goed het eigenlijk wel niet ging en dat we hem er best bij konden hebben,…. Ineens ging hij toch over zijn nek… (beetje zenuwen) denk ik. Op zo’n moment geeft dat wel een lullig gevoel. Toch hadden wij bedacht dat de beste oplossing hiervoor is, gewoon vaker een terrasje te pakken. Zo zijn we vorige week even uit eten geweest… voordat je weg bent… voerbak mee, voer in een plastic tasje mee, zijn speel balletje mee, een flesje water voor hem mee. Weten wij veel… goed 3 kwartier later zaten we in de auto op weg naar een restaurantje. We konden lekker buiten zitten. En zaten net zo goed en wel geïnstalleerd, (voerbak, speeltje, Bikkel onder tafel) en de kaart op schoot. Komt er een Dominicaanse vrouw op ons af. Ze vroeg aan mij of ze een foto mocht maken van Bikkel. Ze sprak goed Engels, daar lag het niet aan. Maar ik moest even nadenken over wat ze nou precies zei. Zoiets verwacht je niet echt. Dus ik vroeg haar waarom. Ze had uitgelegd dat ze voor een soortement van Dominicaans Life style blad werkte. Ze had een versie van de afgelopen maand bij haar en die kregen we van haar. Dus ik zeg is goed alleen als je een tijdschrift naar ons opgaat sturen. Ja zegt ze is goed. Ha, ha dussssss (in ieder geval 1 fotomodel in de familie…) Ik heb ons adres opgeschreven en nu wachten we op de postbode… ha ha, zal wel nooit komen denk ik, maar het idee dat ze er naar vroeg is natuurlijk wel grappig. Verder heeft Andre georganiseerd dat er voor een internationaal clubje hier golf les wordt gegeven….. en je voelt hem al aankomen…. Nico en ik zitten op golf…. Jawel ik mocht er van Nico nooit wat over zeggen, maar hij sloeg in Nederland al regelmatig een balletje. (zeg kerrrrel…) En het idee stond mij wel heel erg tegen. ‘Golf” ik ben dan toch liever aan het softballen, ten eerste klinkt dat veel stoerder en ten tweede is dat een veel leukere sport… maar goed je ontmoet dan toch weer andere mensen en je leert weer een nieuw spel en eigenlijk omdat Andre zelf die week er voor een hole in one had gescoord had ik toch het gevoel dat ik hem wel even zou verslaan. Dus hebben we ons toch lid gemaakt. Afgelopen zondag hadden we onze eerste les. Van 9.00 tot 11.00 uur eerst de dames. Er zaten 2 Zweedse , 2 Colombiaanse, 2 Dominicaanse en nog een Nederlandse dame bij. De trainer kwam voor dit festijn helemaal uit punta cana gereden. En van 11.00 tot 12.00 uur hadden we even lunch en daarna mochten de mannen 2 uurtjes hetzelfde doen als wij. Bikkel was ook mee, hij vond het helemaal geweldig…. Zoveel ballen tegelijk. En hij mocht een rondje bij Andre en Nico mee op het golf karretje. Het was een hele gezellige dag. Allemaal leuke relaxte mensen en niks geen gebral… daarna zijn we bij Machteld en Sweder wezen zwemmen in hun zwembad en hadden een paar anderen een Chinese rijsttafel georganiseerd. (Andre verslaan met zijn hole in one was iets te hoog gegrepen, het is zowaar een moeilijkere sport dan dat het eruit ziet) aankomend weekeind hebben we geen les. Maar die zondag erop gaan we er weer fanatiek mee verder, ik heb nu alweer zin! Omdat we aankomend weekeind toch niet hoeven te ‘sporten’ heb ik een hotelletje voor ons gereserveerd in de bergen, een plaatsje dat Jarabacoa heet. Naar behoorlijk wat hotelletjes te hebben geprobeerd was bij dit specifieke hotel Bikkel wel welkom. (dat is wel iets waar we tegenwoordig rekening mee moeten houden.) we zullen eens kijken of het beestje quad rijden ook leuk gaat vinden… hi, hi, ben benieuwd.
Verder kwam onze buurvrouw laatst naar mij toe. Ze vroeg of ik de hele dag een beetje thuis zat. Ik zeg ja, eigenlijk wel, ja. Ja zegt ze lijkt het jou niet leuk om Engels te gaan geven op de universiteit waar ik werk, we kunnen wel wat leraressen gebruiken. Jeetje… uniferzietijd… (ha, ha) tussen MAVO en Universiteit zitten wel een aantal stappen… maar goed dat jaar High school in Amerika kon je nog geen eens met de MAVO vergelijken dus dat viel reuze mee. Dus ik had zelf maar bedacht dat het niveau’tje Universiteit hier ook wel een stuk lager zou liggen dan in Nederland. (niet dat ik weet hoe dat in Nederland is….) Maar het leek mij wel leuk dus gil ik dat ook gelijk. ;-) Nou zegt ze dan moet je vandaag of morgen je c.v. in het Engels even bij mij langs brengen. Oke… Dus ik gelijk aan de gang. Mijn c.v. vertalen naar het Engels en vrijdag avond hebben we hem samen even naar de buurvrouw gebracht. Die avond liet ze weten dat ik maandag achter haar aan kon rijden naar de universiteit om de test te doen. Dus dat heb ik netjes gedaan. En een halfuurtje later zat ik met nog 9 anderen (allemaal Dominicanen) weer in de schoolbanken te zweten. (ik kreeg een beetje een deja vu naar het eindexamen van de MAVO.) De test was PITTIG!!! Behoorlijk hoog niveau en af en toe lag ik helemaal in een deuk om dat ik geen een woord van een hele zin begreep. Vervolgens kon ik iedere keer tussen A, B, C of D kiezen, en vaak stond het antwoord wat ik had bedacht niet tussen deze multiple-choice Bij sommige vragen had ik zoiets van, hee deze moet ik onthouden dan ga ik die eens aan Nico stellen, maar het was zo moeilijk dat ik zelfs dat niet kon onthouden… dus aan het eind van het examen… had ik al bedacht dat dit niks zou worden en het wel weer een hele leuke ervaring zou zijn. De buurvrouw riep me bij haar na de test en vroeg mij om een rooster in te vullen wanneer ik eventueel les kon gaan geven, ha, ha, ik moest inderdaad heel hard lachen en zei tegen haar dat ze eerst maar eens de test na moest gaan kijken. Ze moest toen ook wel lachen maar zei toch dat ik het in moest vullen. Ze begon al helemaal te praten alsof ik de baan had en dat ik 2 eigen klassen kon krijgen, (ik toch tussen door nog even laten vallen dat ik wel kinderen wilde en absoluut geen pubers, maar daar had ze zelf al rekening mee gehouden.) En verder zat ze heel erg op de zaterdag te hameren dat dat eigenlijk wel de belangrijkste dag was dat ze iemand nodig hadden. Ik zeg, dat weet ik niet hoor dat ga ik thuis even overleggen. (dit heb ik thuis dus gewoon even mede gedeeld… het weekeind is ons heilig, het is al zonde van de tijd dat Nico hier door de weeks aan het werk is… we moeten nog zoveel zien.) Nico vond het ook geen goed idee, de zaterdag.
Maar ik zei al tegen Nico, nou reken er maar op dat het sowieso niks wordt want dit niveau ligt iets te hoog voor mij. De volgende dag kreeg ik een telefoontje van Rhini, de buurvrouw. Congratulations Rowena, you’ve past de test… SAY WHAT…??? (dus je snapt nu wel dat vanaf nu, Als Nico en ik iets naar het Spaans proberen te vertalen, dat ik tegenwoordig antwoord met: Sorry schat, ik ben lerares Engels en geen lerares Spaans… Ha, ha) Maar goed ondertussen vind ik het doodeng. Maar als het goed is krijg ik een klasje van leerlingen tussen de 7 en 10 jaar, dus dat is een mooie leeftijd, de lessen zijn goed georganiseerd, heb ik begrepen (eerst zien en dan maar eens geloven….) maar het is in ieder geval een leuke uitdaging. Gister heb ik een aantal formulieren bij de buurvrouw opgehaald, die moet ik allemaal invullen, (allemaal in het Spaans…) en dan trappen we de eerste les af rond 10 oktober…. We zullen zien. Ook dit wordt uiteraard vervolgd. We zijn gisteravond naar een leuk ‘dakterras’restaurantje gegaan die ik een keer per ongeluk had gespot om mijn nieuwe carrière te vieren. (;-))Dit was heel knus en gezellig, en lekker gegeten. Maar zoals het er nu naar uitziet lijkt het erop dat als we over 2 jaar weer terug naar Nederland gaan, ik vloeiend Nederlands en Engels spreek, schrijf en lees. En dat is natuurlijk niet helemaal de bedoeling… vandaar dat ik vanaf a.s. maandag weer ga beginnen met een cursus Spaans. Ik ga dit keer alleen naar les. Dit is natuurlijk heel sneu voor Nico, maar het werkt gewoon niet met z’n tweeën, hij is superdruk bij Wartsila, en na werktijd nog eens een intensieve cursus Spaans.. Nee, dit hebben we geprobeerd maar het is gewoon te veel voor hem. En ik kon in principe de hele dag wachten tot 5 uur en dan mocht ik eindelijk naar cursus. Dus nu heb ik me in geschreven bij een andere school voor 2 dagen in de week, 2 uur op een dag. De lesdagen zijn op maandag en vrijdag, zodat ik de tijd heb om mijn huiswerk te maken. Totaal moet ik dan 90 uur volmaken, dus ik heb wel een vooruitzicht op zo’n 5 maanden Spaans. LEUK. (misschien kan ik dan ook nog Spaanse les aan Nico geven, ha, ha) Deze nieuwe school zit lekker dicht bij de sportschool die ik inmiddels weer gevonden heb! Dus de bedoeling is eerst 2 uurtjes naar school en dan nog eens 2 uurtjes naar de sportschool.
(Ze hebben daar lekker airco!!) Inmiddels is nu net mijn airco van de auto gerepareerd, via, via zijn we aan een beunhaasje gekomen. Die ons nog even confronteerde met het feit dat we een slechte auto voor veel te veel pesos hebben gekocht. Maar dit was voor ons oud nieuws… wel was nieuw nieuws dat hij mij vertelde dat de hele voorkant een keer in de kreukels heeft gelegen……. (hij rijdt nu en ik heb lekker weer airco!)

Dit was het weer voor deze keer,
Veel Liefs van Nico en Rowena.